Persoonlijke beschermingsmiddelen

Op deze pagina

    Algemeenheden

    De regelgeving over persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) is vastgelegd in titel 2 van boek IX van de codex over het welzijn op het werk.

    Deze titel is de omzetting in Belgisch recht van de richtlijn 89/656/EEG van de Raad van 30 november 1989 betreffende minimumvoorschriften inzake veiligheid en gezondheid voor het gebruik op het werk van persoonlijke beschermingsmiddelen door werknemers, zoals gewijzigd door de richtlijn (EU) 2019/1832 van de Commissie van 24 oktober 2019.

    Definitie

    Een persoonlijk beschermingsmiddel is iedere uitrusting die bestemd is om door de werknemer gedragen of vastgehouden te worden om hem te beschermen tegen één of meer risico's die zijn veiligheid of gezondheid op het werk kunnen bedreigen. Hieronder vallen ook alle aanvullingen of accessoires die daartoe kunnen bijdragen.

    Zij hebben tot doel om de risico’s bij werkzaamheden met machines en materialen of werkzaamheden in risicovolle situaties (bijv. op grote hoogte) tot een minimum te beperken, indien blijkt dat organisatorische, technische en collectieve beschermingsmaatregelen niet kunnen aangewend worden.

    Ter vergelijking: de definitie van een collectief beschermingsmiddel (CBM), zoals bepaald in titel 1 betreffende de collectieve beschermingsmiddelen van boek IX van de codex, stelt dat een CBM zodanig “wordt ontworpen en geïnstalleerd” dat het zo rechtstreeks mogelijk inwerkt op de oorzaak van het risico teneinde dit risico maximaal te beperken. CBM maken het mogelijk om risico's te verkleinen door zo direct mogelijk op te treden bij de oorzaak van het risico. PBM zijn bedoeld om schade aan de dragers ervan te beperken. Daarom wordt zowel op Europees niveau als op het niveau van de codex prioriteit gegeven aan collectieve bescherming. Men ziet hier het fundamenteel verschil dat bestaat tussen deze 2 soorten bescherming.

    Worden niet beschouwd als PBM:

    • Gewone werkkledij en uniformen die niet specifiek bedoeld zijn om de veiligheid en de gezondheid van de werknemer te beschermen;
    • PBM die specifiek bedoeld zijn voor militairen, politieagenten en personeel van de ordediensten (bv. schilden);
    • PBM van wegvervoermiddelen (autogordels);
    • Sportuitrusting;
    • Zelfverdedigings- of afschrikkingsmateriaal (bv. spuitbussen);
    • Draagbare apparaten voor het opsporen en het signaleren van risico's en belastingsfactoren (bv. dosimeters).

    Risicoanalyse

    De werkgever is verplicht om een risicoanalyse uit te voeren waarbij in de eerste plaats wordt nagegaan of de risico's uitgeschakeld kunnen worden aan de bron of voldoende beperkt kunnen worden met maatregelen, methodes of procedés op het gebied van de arbeidsorganisatie of met collectieve technische beschermingsmiddelen. Enkel wanneer uit de resultaten van deze risicoanalyse blijkt dat deze maatregelen de risico’s niet voldoende uitschakelen, mogen PBM aangewend worden.

    Vervolgens bepaalt de werkgever welke gevaren aanleiding kunnen geven tot het gebruik van PBM. Hij kan hiervoor het indicatief schema gebruiken opgenomen in bijlage IX.2-1 van de codex.

    De werkgever zal daarna de omstandigheden bepalen waaronder deze PBM moeten gebruikt worden in functie van de ernst van het risico, de frequentie van de blootstelling aan het risico en de kenmerken van de werkpost van iedere werknemer afzonderlijk, de doeltreffendheid van het PBM en de duur van het dragen van het PBM. De werkgever zal hierbij rekening houden met de risico’s, activiteiten en sectoren die vermeld worden in bijlage IX.2-2 van de codex, waarvoor het gebruik van PBM verplicht is, indien geen andere maatregelen kunnen getroffen worden of deze onvoldoende zijn. Hiervoor vraagt hij het advies van de preventieadviseur-arbeidsveiligheid, evenals dat van de preventieadviseur-arbeidsarts, en betrekt hij het Comité bij de risicoanalyse.

    Voorwaarden waaraan PBM moeten beantwoorden

    PBM moeten beantwoorden aan de constructievoorwaarden vastgesteld in de verordening 2016/425 van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2016 betreffende persoonlijke beschermingsmiddelen.

    Deze verordening bevat elementaire veiligheids- en gezondheidseisen en procedures die afhankelijk van de categorie van PBM moeten toegepast worden: CE-markering, EG-typeonderzoek en kwaliteitsborging via aangemelde instanties (NOBO of notified body). Hoe hoger het risico waartegen een PBM moet beschermen, hoe strenger de constructievoorschriften.

    Vermits deze verordening de procedures specificeert die gevolgd moeten worden vooraleer een PBM op de markt wordt gebracht, zijn het de fabrikanten, importeurs en distributeurs die moeten zorgen dat zij aan deze verordening voldoen. Een distributeur wordt geacht alle producten grondig te screenen vooraleer ze in de markt te zetten. In geval van twijfel is het niet alleen de plicht van de distributeur om het product niet in de markt zetten, maar heeft hij ook de taak om het niet conforme product te rapporteren bij de betrokken instanties.

    Meer informatie over deze richtlijn:

    Indien het ontwerp en de constructie van aanvullingen of accessoires niet vallen onder het toepassingsgebied van de Europese wetgeving, moet de werkgever ervoor zorgen dat deze aanvullingen en accessoires worden vervaardigd volgens de meest geschikte erkende regels van goed vakmanschap.

    Bovendien moeten de PBM:

    • Geschikt zijn voor de te voorkomen risico's, zonder zelf een vergroot risico in te houden;
    • In overeenstemming zijn met de omstandigheden op de arbeidsplaats;
    • Aanpasbaar zijn aan de drager;
    • Afgestemd zijn op de ergonomie, de gezondheid en het comfort van de drager.

    Als er meerdere PBM tegelijkertijd moeten worden gebruikt, moeten deze met elkaar compatibel zijn zonder in te boeten aan efficiëntie.

    Keuze van de PBM en aankoopprocedure

    Wanneer de werkgever een PBM zal kiezen dient hij na te gaan of deze PBM beantwoorden aan de algemene voorwaarden zoals bepaald in de vorige rubriek.

    Bij deze beoordeling houdt de werkgever rekening met de personen die een handicap hebben of een lichamelijk gebrek, zodat bijvoorbeeld rekening gehouden wordt met de noodzaak om correctiemiddelen of orthopedische schoenen te dragen.

    Deze beoordeling omvat:

    • Een analyse van de risico’s die niet met andere middelen kunnen worden voorkomen;
    • De omschrijving van de kenmerken van de PBM om deze risico’s te kunnen ondervangen;
    • De eventuele risico’s die de PBM zelf kunnen vormen;
    • De evaluatie van de kenmerken van de PBM die beschikbaar zijn op de markt in vergelijking met de kenmerken van de PBM die voortvloeien uit de risicobeoordeling.

    Deze beoordeling wordt herzien telkens er een wijziging is in één van de onderdelen ervan.

    De werkgever vraagt het advies van de preventieadviseur arbeidsveiligheid en de preventieadviseur-arbeidsarts over deze beoordeling. Hij betrekt ook het Comité bij deze keuze. De verslagen en de elementen waarop de beoordeling is gebaseerd worden ter beschikking gehouden van de inspectie Toezicht Welzijn op het Werk (TWW).

    Op basis van deze beoordeling kan de werkgever overgaan tot de aankoopprocedure, waarin de preventieadviseur-arbeidsveiligheid een volgende rol speelt:

    Preventieadviseur 

    Beoordeling van het te kopen
    PBM 

    Omstandig- heden van gebruik van het PBM 

    Opstellen van de bestelbon 

    Verslag van indienst- stelling 

    Algemene informatienota en instructienota 

    Preventieadviseur des- kundig op het vlak van veiligheid

    Schriftelijk advies

    Schriftelijk advies

    Neemt deel aan het opstellen

     

    Opstellen

    Aanvullen indien nodig

    Preventieadviseur- arbeidsgeneesheer

    Schriftelijk advies

    Schriftelijk advies

    Neemt deel aan het opstellen

    Schriftelijk advies

    Aanvullen indien nodig

    Preventieadviseur belast met de leiding van de interne dienst, of in voorkomend geval van de afdeling van de interne dienst

     

     

     

    Visa

     

     

    Visa


    Het gebruik van PBM

    Verplichtingen voor de werkgever

    PBM mogen slechts gebruikt worden voor het doel waarvoor zij zijn bestemd. Bij het gebruik ervan moet de gebruiksaanwijzing van de fabrikant worden in acht genomen.

    PBM zijn in principe persoonlijk. Dat wil zeggen dat zij niet achtereenvolgens door verschillende werknemers mogen worden gebruikt, behalve wanneer zij bij elke verandering van gebruiker voldoende gereinigd, ontstoft, gedesinfecteerd of ontsmet worden.

    De werkgever staat in voor de kosten die gepaard gaan met de terbeschikkingstelling, het onderhoud, de reiniging, de ontsmetting, de herstelling en de tijdige vervanging van de PBM. (Cf. artikelen IX.2-3 en IX.2-20, eerste lid van de codex)

    Hij waakt erover dat de werknemers de PBM daadwerkelijk en juist gebruiken en dat tijdens alle fasen van het gebruik, het onderhoud, de reiniging, de ontsmetting en de herstelling van het PBM de juiste procedure wordt gebruikt om de blootstelling aan de risico’s zo veel mogelijk te vermijden. (Cf. artikelen IX.2-17 en IX.2-20, derde lid van de codex)

    Tenslotte neemt hij volgens de artikelen IX.2-23 en IX.2-24 van de codex de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat de werknemers over voldoende informatie en over instructies betreffende de aangewende PBM beschikken. Hij zorgt voor een opleiding en organiseert, in voorkomend geval, een trainingscursus voor het gebruik van de PBM.

    Verplichtingen voor de werknemers

    De werknemers moeten gebruik maken van de PBM waarover zij moeten beschikken en zich gedragen naar de instructies die zij hiervoor hebben ontvangen.

    In principe moeten de PBM in de onderneming blijven of op de plaats waar ze worden gebruikt. De werknemers mogen de PBM dus niet mee naar huis nemen. Op deze regel bestaat er een uitzondering wanneer de werknemers deel uitmaken van reizende ploegen of tewerkgesteld zijn op plaatsen die zo ver van de onderneming gelegen zijn dat zij er niet vaak terugkeren. In dat geval mag de arbeid tijdens welke de PBM werden gebruikt geen risico op besmetting of infectie inhouden.

    De technische controles

    PBM voor de bescherming tegen het vallen

    De PBM tegen het vallen worden onderworpen aan een onderzoek door een externe dienst voor technische controles op de werkplaats, erkend voor de controle van hefwerktuigen:

    • wanneer deze PBM blijvend bevestigd zijn: telkens de betrokken PBM de val van een persoon hebben gestut;
    • wanneer deze PBM niet blijvend bevestigd zijn: ten minste om de 12 maanden en telkens de betrokken PBM de val van een persoon hebben gestut.

    Alle type PBM

    De werkgever is ertoe gehouden om ervoor te zorgen dat een lid van de hiërarchische lijn of een andere werknemer die hiertoe een specifieke opdracht heeft gekregen en over de nodige opleiding beschikt, bij elk gebruik, nagaat of het PBM nog steeds conform is aan de bepalingen van de regelgeving.

    Indien de onderzoeken zo ingewikkeld zijn dat ze slechts door een gespecialiseerd persoon kunnen uitgevoerd worden, dan is het vanzelfsprekend dat de werkgever andere diensten of instellingen kan raadplegen die over de nodige bevoegdheden beschikken om dergelijke onderzoeken uit te voeren.

    De onderzoeken van de PBM tegen het vallen uitgevoerd door een externe dienst voor de technische controle op de werkplaats of de onderzoeken die elk PBM moet ondergaan vóór elke indienststelling door een persoon die over de nodige vorming beschikt, worden uitgevoerd volgens de controle-instructies bepaald in de informatienota van de fabrikant van het PBM.

    PBM aangepast aan de werknemer

    Ter beschikking stellen van op maat gemaakte PBM of PBM aangepast aan de drager

    Bij de behandeling van dit onderwerp moet rekening worden gehouden met de toelichting die wordt gegeven in de interpretatieve gids die in april 2018 is gepubliceerd naar aanleiding van de publicatie van de Europese Verordening 2016/425 van 9 maart 2016 betreffende het op de markt brengen van PBM, die beschikbaar is op de website van de Europese Commissie: PPE Regulation Guidelines - Guide to application of Regulation EU 2016/425 on personal protective equipment (blz. 55).

    Indien het PBM op maat gemaakt wordt om te voldoen aan gezondheidseisen die specifiek zijn voor de drager van het PBM, dan is dit PBM ook een medisch hulpmiddel. Indien het PBM kan worden aangepast aan de drager door een bijkomend element te gebruiken dat voldoet aan de gezondheidseisen eigen aan de drager van het PBM, gaat het om een PBM aangevuld met een medisch hulpmiddel.

    In het geval van PBM die bestemd zijn voor voetbescherming, moet worden opgemerkt dat de werk-, beschermings- of veiligheidsschoen tot doel heeft een bepaald niveau van bescherming te bieden tegen een of meerdere gevaren (mechanisch, chemisch, elektrisch, uitglijden, enz.). Voor bepaalde types van gevaren zal de toevoeging van een medisch hulpmiddel zoals een orthopedische binnenzool geen probleem vormen. Een voorbeeld hiervan is het verminderen van het risico op het uitglijden of het risico dat voorwerpen op de tenen kunnen vallen. Voor andere soorten risico's kan de toevoeging van een medisch hulpmiddel echter de beschermingsfactor verminderen. Een voorbeeld hiervan is de bescherming tegen elektrostatische ontladingen. Bij gebrek aan andere, meer pertinente oplossingen, moet in dat geval worden overwogen om een op maat gemaakte schoen ter beschikking te stellen die vanaf het ontwerpstadium beantwoordt aan de ontwerpcriteria die het mogelijk maken om enerzijds de beschermende functie van de schoen te waarborgen en anderzijds te voldoen aan de gezondheidseisen voor de drager van het PBM.

    Indien de uitrusting zowel een PBM is als een medisch hulpmiddel dat dient om te voldoen aan een specifieke behoefte van de drager, dan moet de uitrusting op maat worden gemaakt door een fabrikant. De fabrikant moet dan de eisen toepassen die worden opgelegd door de Europese verordening 2016/425 betreffende het in de handel brengen van PBM en door de Europese richtlijnen en verordeningen betreffende medische hulpmiddelen. Meer informatie daarover is beschikbaar op de website van het Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten (FAGG): Medische hulpmiddelen en hun hulpstukken. Indien aan het PBM een medisch hulpmiddel moet worden toegevoegd, moet de fabrikant van het PBM ervoor zorgen dat het PBM voor dit doel is ontworpen. Deze twee opties laten toe dat specifiek op de drager afgestemde PBM worden ter beschikking gesteld.

    PBM tegen het vallen

    De bescherming tegen vallen door het gebruik van PBM is en blijft een complexe materie. De bescherming van de gebruiker wordt in feite verzekerd door een samengesteld systeem van PBM tegen het vallen.

    De samenstellende delen van genoemd systeem bestaan hoofdzakelijk uit:

    • een lichaamsbevestiging: het antival-harnas;
    • een reeks verbindingselementen: lijnen, verbindingsklemmen, elementen voor antival en energieabsorptie.

    Bovendien moet het gehele antival-systeem bevestigd worden aan stevige en betrouwbare verankeringspunten.

    De lichaamsbevestiging, de verbindings- en verankeringselementen vormen één geheel; t.t.z. ze moeten onderling compatibel zijn teneinde een doeltreffende bescherming te bieden.
    Indien één enkel van de bestanddelen faalt is de veiligheid niet langer gewaarborgd.

    Op gebied van ontwerp is de reglementaire toestand duidelijk, voor de bevestiging aan het lichaam alsook voor alle verbindings- en verankeringselementen; het zijn allen samenstellende delen van de PBM die over technische ontwerpcriteria beschikken die elk zijn vastgelegd in specifieke normen. Deze normen houden geen enkele verplichting in maar ze zijn in feite de vertaling van technische termen van de essentiële vereisten van gezondheid en veiligheid van het koninklijk besluit van 31 december 1992 betreffende de fabricage van PBM. Dit besluit is de omzetting naar Belgisch recht van de Europese economische richtlijn 89/686/CEE betreffende de fabricage van PBM.

    Het zijn de prestatieniveaus vastgesteld door de essentiële vereisten die verplicht moeten nageleefd worden.

    De reglementaire context die tot hiertoe bestond gaf daarentegen problemen wat de verankeringspunten betreft.

    Teneinde de notie “vaste verankering” te preciseren, voor de antivalsystemen (begrip geciteerd in de essentiële vereisten van het KB van 31 december 1992) heeft de Europese commissie de norm EN 795 gepubliceerd.
    Hierin worden vijf types verankeringspunten in beschreven:

    • klasse A: verankeringspunt voor verticale, horizontale en hellende oppervlakken;
    • klasse B: tijdelijke en verplaatsbare verankeringspunten;
    • klasse C: verankeringspunt uitgerust met horizontale flexibele ankerlijnen;
    • klasse D: verankeringspunt uitgerust met starre horizontale ankerlijnen;
    • klasse E: verankering voorzien van een gewicht.

    Het probleem is dat enkel de verankeringspunten van klasse B en E gedekt worden door het toepassingsgebied van het koninklijk besluit betreffende de fabricatie van PBM, en dus beschouwd worden als PBM in de zin van dit besluit.
    De drie andere types (A, C et D) daarentegen worden door de huidige reglementering niet beschouwd als PBM.

    Vanuit het standpunt van de veiligheid tegen vallen bekeken is deze situatie eerder jammerlijk. Verankeringspunten zijn immers essentieel voor wat de bescherming tegen vallen van hoogte betreft. Welnu, zowel voor de fabricatie als voor het op de markt brengen bestaat er geen enkele reglementaire tekst die het naleven van een bepaald veiligheidsniveau oplegt, zoals die bijvoorbeeld beschreven wordt in de norm EN 795.

    Teneinde dit probleem uit te klaren werd er beslist om gebruik te maken van de definitie van een PBM zoals die gegeven is in de codex over het welzijn op het werk.

    Een PBM is “iedere uitrusting die bestemd is om door de werknemer gedragen of vastgehouden te worden ten einde hem te beschermen tegen één of meer risico’s die zijn veiligheid of gezondheid op het werk kunnen bedreigen, alsmede alle aanvullingen of accessoires die daartoe kunnen bijdragen”.
    Aan het begrip “aanvullingen” of “accessoires” werd vroeger weinig aandacht besteed. De regelgeving hecht vandaag veel meer belang aan dit begrip.
    Vandaag worden de verankeringspunten, die vroeger buiten het toepassingsgebied van het koninklijk besluit betreffende de vervaardiging van PBM gelaten werden, beschouwd als onmisbare aanvullende elementen van de PBM die een valbeveiligingssysteem vormen. Om die reden zijn ze dus te behandelen als PBM.

    Alle bepalingen van titel 2 betreffende de persoonlijke beschermingsmiddelen van boek IX van de codex zijn dus toepasbaar op deze uitrustingen. Deze PBM zijn daarentegen niet onderworpen aan de CE-markering.

    Deze benadering heeft belangrijke gevolgen voor de werkgevers die deze bevestigingssystemen ter beschikking stellen van hun werknemers.

    Een voorbeeld zal toelaten dit beter te begrijpen.

    Vóór 2005 was een werkgever die besliste om een horizontale ankerlijn te installeren (verankeringspunt van klasse C) enkel onderworpen aan de algemene reglementaire bepalingen. Deze leggen aan elke werkgever op om te allen tijde de veiligheid van de werknemers te verzekeren met name door het ter beschikking stellen van de best aangepaste uitrusting voor het uit te voeren werk. Deze bepalingen werden aangevuld door een specifieke reglementering. Deze laatste verplicht de werkgever die beslist om een horizontale ankerlijn te installeren om van de fabrikant, via de bestelbon, een aangepast en strikt naleven van één of meer codes van goed vakmanschap te eisen. Hij kan dus in de bestelbon het naleven van de criteria van het ontwerp die hijzelf bepaald heeft, opleggen of hij kan andere criteria voor het ontwerp opleggen die eveneens aan de regels van goed vakmanschap voldoen maar die naar zijn mening en/of ervaring beter aan zijn verwachtingen en het gestelde doel voldoen.

    Hoewel niet expliciet verplicht, zal in de praktijk de norm EN 795 als code van goede praktijk waarschijnlijk als referentie inzake de verankeringssystemen worden beschouwd.

    Voor ankers die bij de structurele opbouw van de constructie voorzien worden en die voorzien zijn voor de bevestiging van de veiligheidslijnen, kan voor dit type van uitrusting eveneens gerefereerd worden naar andere codes, zoals bijvoorbeeld de technische goedkeuring op basis van de richtlijn productsamenstelling.

    Het hele systeem is dus soepel genoeg om beroep te doen op een reeks technische criteria die zo precies mogelijk overeenkomen met een welbepaalde situatie, maar is tezelfdertijd ook voldoende dwingend om de installatie van een verankeringspunt te verbieden, zonder rekening te houden met ernstige ontwerpcriteria.

    Een synthese van de wettelijke beschikkingen en toepasbaar op de verschillende types PBM is in hiernavolgende tabel voorgesteld.

    Tabel: reglementaire bepalingen toepasbaar op verschillende types PBM

     

     

    Type PBM 

     

    Artikel IX.2-8, eerste lid:  

    PBM die inzake ontwerp en constructie beantwoorden aan de bepalingen van de besluiten tot omzetting van de communautaire richtlijnen betreffende fabricage van PBM

    Artikel IX.2-8, tweede lid:  

    Aanvullingen of accessoires om de werknemers te beschermen tegen een of meerdere risico’s die de veiligheid of de gezondheid op het werk kunnen bedreigen en die niet onderworpen zijn aan een Europese richtlijn met betrekking tot hun ontwerp en fabricage

    Artikel IX.2-12, eerste lid, 3°:  

    PBM beschreven in artikel IX.2-8, eerste of tweede lid, die moeten voldoen aan de bijkomende vereisten teneinde het objectief te bereiken vooropgesteld in artikel 5 van de wet en artikelen I.2-6 en I.2-7

     

    PBM in de zin van het koninklijk besluit van
    31 december 1992 betreffende de fabricage van PBM

    JA

    NEEN

    JA indien de bijkomende vereisten van toepassing zijn op de PBM beschreven in artikel IX.2-8, eerste lid

    NEEN indien de bijkomende vereisten van toepassing zijn op de PBM beschreven in artikel IX.2-8, tweede lid

     

    PBM in de zin van de codex

    JA

    JA

    JA

     

    CE-markering

    JA

    NEEN

    JA indien de bijkomende vereisten van toepassing zijn op de PBM beschreven in artikel IX.2-8, eerste lid

    NEEN indien de bijkomende vereisten van toepassing zijn op de PBM beschreven in artikel IX.2-8, tweede lid

     

    Specifieke referenties in de bestelbon

    Voldoen aan de voorwaarden van IX.2-8, eerste lid

    Voldoen aan de meest geschikte erkende regels van goed vakmanschap, waarvan de referentie nader kan worden bepaald in de bestelbon

    Voldoen aan de bijkomende vereisten, niet noodzakelijk opgelegd door bovenstaande bepalingen, maar onontbeerlijk om het objectief te bereiken vooropgesteld in artikel 5 van de wet en van de artikelen I.2-6 en I.2-7

     

    Levering

    1°bestelling

    Geen enkele bijzondere bepaling

    De leverancier geeft aan de klant een document waarin wordt verklaard dat de verplichtingen opgelegd door artikel IX.2-8, tweede lid, werden nageleefd

    De leverancier geeft aan de klant een document waarin wordt verklaard dat de verplichtingen opgelegd door artikel IX.2-12, eerste lid, 3° werden nageleefd

    Hernieuwing

    Bovenstaande bepaling

    • is niet van toepassing indien de bijkomende vereisten van toepassing zijn op de PBM beschreven in artikel IX.2-8, eerste lid;
    • is van toepassing indien de bijkomende vereisten van toepassing zijn op PBM beschreven in artikel IX.2-8, tweede lid

    In dienst stelling

    1° bestelling

    Geen enkele bijzondere bepaling

    Vóór elke indienststelling is de werkgever in het bezit van een verslag dat de naleving vaststelt van de bepalingen bedoeld in artikel IX.2-8, tweede lid

    Vóór elke indienststelling is de werkgever in het bezit van een verslag dat de naleving vaststelt van de bepalingen opgelegd in artikel IX.2-12, eerste lid, 3°

    Hernieuwing

    Bovenstaande bepaling

    • is niet van toepassing indien de bijkomende vereisten van toepassing zijn op de PBM beschreven in artikel IX.2-8, eerste lid;
    • is van toepassing indien de bijkomende vereisten van toepassing zijn op PBM beschreven in artikel IX.2-8, tweede lid
                   

     

    Adviezen van de Hoge Raad voor preventie en bescherming op het werk