De interne grens van de arbeidsduur

Op deze pagina

    Wanneer de overschrijdingen van de wekelijkse arbeidsduurgrens (40u of een lagere grens vastgesteld door een collectieve arbeidsovereenkomst), toegelaten door de wet, aanleiding geven tot inhaalrust, moet deze wekelijkse grens op gemiddelde wijze worden nageleefd binnen een referteperiode van een trimester. Deze periode van een trimester kan worden verlegd tot maximum 12 maanden, door een koninklijk besluit, een collectieve arbeidsovereenkomst gesloten binnen een paritair orgaan of op het niveau van de onderneming of het arbeidsreglement. 

    De interne grens van de arbeidsduur is het maximum aantal uren van overschrijding van de normale wekelijke arbeidsduurgrens dat nog moet worden ingehaald binnen de toepasselijke referteperiode.

    Het doel van de interne grens is het vermijden van een te grote accumulatie van overschrijdingen van de normale wekelijkse arbeidsduur die moeten worden ingehaald wat enerzijds de inhaalrust in de vastgelegde periode in gevaar zou brengen en anderzijds een overbelasting aan arbeid zonder een periode van voldoende rust voor de werknemer zou teweegbrengen. Eens de interne grens wordt bereikt, zal de werknemer de normale wekelijkse arbeidsduur niet meer kunnen overschrijden zonder eerst inhaalrust te hebben gekregen.

    De interne grens van de arbeidsduur bedraagt 78 uren indien de duur van de referteperiode, waarbinnen de normale wekelijkse arbeidsduur op gemiddelde wijze moet worden nageleefd, korter is dan een jaar. Deze interne grens wordt opgetrokken tot 91 uren indien de duur van de referteperiode, waarbinnen de normale wekelijkse arbeidsduur op gemiddelde wijze moet worden nageleefd, een jaar bedraagt. Deze verhoging tot 91 uren is slechts van toepassing na de eerste 3 maanden van de referteperiode van een jaar.

    De interne grens kan worden gebracht tot 130 uren via een overlegprocedure ofwel op het niveau van het paritair orgaan ofwel op het niveau van de onderneming. Zij kan worden gebracht tot 143 uren door een collectieve arbeidsovereenkomst gesloten in een paritair orgaan en algemeen verbindend verklaard door de Koning.

    Voortaan bedraagt de interne grens 143 uren ongeacht de duur van de referteperiode waarbinnen de normale wekelijkse arbeidsduur op gemiddelde wijze moet worden nageleefd. Deze grens van 143 uren kan worden verhoogd (maar niet verminderd) door een collectieve arbeidsovereenkomst die algemeen verbindend wordt verklaard door de Koning.  

    De vrijwillige overuren worden in rekening gebracht bij de interne grens, niettegenstaande het feit dat zij niet moeten worden ingehaald, met uitzondering van de eerste 25 vrijwillige overuren. Dit betekent dat indien 100 vrijwillige overuren worden gepresteerd, 75 uren ervan in rekening worden gebracht bij de interne grens. Het aantal vrijwillige overuren dat niet worden meegeteld bij de interne grens kan via een algemeen verbindend verklaarde collectieve arbeidsovereenkomst worden verhoogd van 25 tot maximum 60 uren (in dat laatste geval zullen dus slechts 40 vrijwillige overuren (100-60) in rekening worden gebracht bij de interne grens wanneer 100 vrijwillige overuren worden gepresteerd).

    De andere overuren die niet moeten worden ingehaald, worden niet meegeteld in de interne grens.

     

    Inwerkingtreding : 1 februari 2017

    Bron : Wet van 5 maart 2017 betreffende werkbaar en wendbaar werk, art. 5.